Basketbolun Babaannesi Tekrar Tribünlerde

9 Ekim 2014

Levent Takan

Bir zamanlar Türkiye Basketbol Birinci Ligi takımları arasında yer alan ama sonra haklarını satarak/devrederek tarihin tozlu rafları arasında kendine yer açan Olin Edirne basketbol takımının maçlarından tanıdı onu Türkiye basketbol kamuoyu. Gazetelere, televizyon haberlerine konu oldu. Basketbol aşkı, sevgisi tüm Türkiye’ye örnek gösterildi. Basketbolsever ona Olin Babaanne dediler. O bu sıfatıyla hem Olin Edirne basketbol takımının hem de Olin markasının gülen bir yüzü oldu adeta. Hemen hemen her maçına gitti her hangi bir rahatsızlığı yoksa eğer. O yaşında yüzlerce kilometre uzaktaki deplasmanlara kâh uçakla kâh karayoluyla gitti. Gittiği her deplasmanda, her deplasman salonunda gerek ev sahibi takım yöneticileri gerekse salon görevlileri, gerekse emniyet güçlerince baş tacı yapıldı. Ama Edirne’de Mimar Sinan’a girerken tepeden tırnağa aradılar onu. Bir kulüp yetkilisi, bir Olin fabrika sorumlusu “Hem kulübümüzün hem de markamızın gülen yüzü oldun, sana teşekkür ederiz” deme tenezzülünde bulunmadılar. Ama o bunları dert bile etmedi. Bütün maçları izlemeye çalıştı. Ta ki geçtiğimiz sezon başında rahatsızlanana kadar. Çok önemli bir rahatsızlık geçirdi. Çok büyük bir ameliyatı kazasız belasız atlattı. Ama ne kulüpten ne de kulübe ismini veren fabrikadan bir Allah’ın kulu arayıp ta geçmiş olsun deme nezaketinde, daha doğrusu insanlığında bulunamadılar.

O hiç birini dert etmedi. Yurt dışında geçirdiği 9 aylık zorlu bir dönemim ardından dün tekrar Edirne’ye döndü ve bugün ayağının tozuyla Galatasaray-Beşiktaş, Edirne Belediyesi Edirnespor-Orduspor maçlarında tribündeki yerini aldı. O basketbolu ve tribün arkadaşlarını, basketbol ve tribün arkadaşları da onu özlemişlerdi.

O artık Olin Babaanne değil. O artık Basketbol Babaanne. Edirne’nin basketbolda gülen yüzü. Bembeyaz saçlarıyla kadın basketbolunun babaannesi artık o.

Hoş geldin Babaanne, seni özlemiştik!

Alıntı: http://www.edirnebasket.com/